آسمان مال آنهاست، مجموعه كتاب‏هايي است كه برش‏هاي كوتاهي از ماندن، بودن و رفتن كساني را روايت مي‏كند كه مبدا و منشأ حيات‏اند، در دل خاك آرميده‏اند اما جايگاه آنها والاست و جايشان در اعلي، زميني بودند اما زمين‏گير نبودند.

آنچه در «كتاب آسماني‏ها» آمده است دنيايي است كوچك شده و كوتاه ولي يادمان باشد بعضي حرف‏ها آن‏قدر بزرگ‏اند كه گاهي كلمات نمي‏توانند بار امانتشان را به دوش بكشند. اين كتاب مجموعه‏اي است از خاطرات سرداران جنگ كه درس‏هاي بسياري در اين خاطرات نهفته است.

مي‏گفتند: «چرا برنمي‏گردي عقب با اين همه تركش؟»

مي‏گفت: «آدم براي اين خرده‏ريزها كه برنمي‏گرده. تركش بايد اندازه ليوان باشه تا آدم خجالت نكشه بره عقب.»

آخر سر هم با يكي از همين تركش‏هاي ليواني رفت. عقب نه، بهشت.